
Prestatiemaatschappij
Prestatiemaatschappij
“ja goed hoor, lekker druk. En met jou?”
Als ik aan mensen vraag hoe het met ze gaat krijg ik bijna altijd hetzelfde antwoord.
Hartstikke fijn dat je lekker druk bent maar sinds wanneer is druk zijn zo lekker, denk ik dan…
Wat wil je bewijzen?
Want laten we eerlijk zijn, genieten we eigenlijk wel van dat lekker druk zijn?
De afgelopen jaren lijkt de nieuwe trend ‘druk zijn’.
Volgeplande agenda’s, dagen overwerken, slapeloze nachten… het lijkt wel het nieuwe normaal.
Wat is er eigenlijk mis met rustig aan doen en genieten?
Wat is er mis met een dagje luieren en even niet productief bezig zijn?
Ben je dan ineens minder goed bezig met je leven of kijken mensen anders naar je?
We leven in een maatschappij waar veel van ons gevraagd wordt, teveel soms als je het mij vraagt…
Ik kom uit een tijd waarin je op de basisschool niet of nauwelijks huiswerk had en ik kijk met verbazing naar alle eisen die de maatschappij tegenwoordig stelt aan basisschool kids…
Ik snap ook best dat we giga veel mensen met burn outs en depressies hebben rondlopen.
De prestatiedruk begint al op school en gaat verder in ons persoonlijke leven tot aan de perfecte plaatjes op social media.
We zijn volgens mij nog nooit zo onzeker geweest dan de afgelopen jaren.
Ons brein reageert daarop met een vlucht- of vluchtreactie.
Wie vlucht eindigt met langdurige stress en uiteindelijk een burn out of depressie.
Wie vecht, probeert 24/7 aan te staan.
We moeten constant bezig zijn, dingen doen, een reden hebben om 24/7 aan te staan.
We hebben moeite ons los te koppelen van ons werk en dan heb ik het nog niet eens over de angst om iets te missen en sterker nog, onze smartphones zorgen er ook voor dat we 24/7 aan kunnen staan.
We willen uiteindelijk niet missen!
Het verbaast mij ook niet meer dat ik laat in de avond of zelfs ’s nachts nog e-mail of berichten krijg.
Door te zeggen dat we het druk hebben, laten we zien wat we waard zijn.
En onze zelfwaarde hangt af van de prestaties die we leveren.
Als we het giga druk hebben voelen we ons op de een of andere manier productief en hebben we het gevoel dat we er toe doen.
Echter is druk zijn een soort verslaving die je niet perse gelukkig hoeft te maken.
Druk zijn is een combinatie van stress, volgeplande agenda’s, heel veel moeten en vergeet de overdosis aan perfectionisme niet.
Druk zijn is helemaal niet zo heerlijk als het klinkt..
Het is een gevoel van strijd en chaos.
We zijn zo druk met wat anderen van ons denken , dat er een enorme sociale druk is op onze levens.
We identificeren onszelf met anderen, met spullen en status.
Een goede baan, een mooie auto, een koophuis en ook nog eens een goed uiterlijk.
Alles moet beter, nog mooier, nog perfecter.
We strijden ons kapot om deze ideaalbeelden te bereiken, dat we doorgaan tot het moment dat ons lichaam het niet meer trekt.
Dan wordt je gedwongen om stil te zitten en te luisteren naar je lichaam.
Want wat slecht is voor je geest, heeft uiteindelijk effect op je lichaam.
Probeer gewoon eens om even niets te doen.
Leg je mobiel weg en leun even achterover.
Probeer eens te genieten van het niets doen.
Voelt raar hè?
Letterlijk stilzitten maakt ons ongemakkelijk, en je voelt je zo onrustig als de pest.
En die onrust laat je juist weer nadenken over alles wat je eigenlijk nog moet doen.
En dan ga je maar weer, je to do lijstje staat weer op je netvlies gegrist dus je moet.
Dat is dus het moment dat je over wordt genomen door je gedachten waardoor je dus jezelf weer voorbij gaat lopen.
Druk zijn is een keuze.
Druk zijn om doelen te bereiken is niet erg want zodra je je doel hebt bereikt, kan en mag je weer rustiger aan gaan doen..
En ja je leest het goed..je mag..
Ik daag je uit..
Zet je druk zijn, je onrust om in rust…
Kiezen voor jezelf is geen egoïsme..
Kiezen voor jezelf is zelfbehoud..
Ik kies voor mezelf, en jij?
Liefs,
Vanessa Hendriks
Reactie plaatsen
Reacties
Ik kies ook voor me zelf dit jaar zo veel raak vlakken gelezen waar ik ook aan mee deed en me zelf totaal kwijtgeraakt was met slecht slapen raar gevoel in me lichaam en nu ik meer aan me zelf begin te denken voel ik me zoveel rustiger zie het aan me man die zit nu thuis met een burnoud door werkdruk ze eigen volledig kwijtgeraakt maar hij heb hulp gevraagd en daar is die nu mee bezig en ook dat heb mijn ogen geopend en wat mooie vanessa om dit te lezen ik ga het opslaan liefs nancy
Hey Nanc, ja burn out is haast niet meer te voorkomen in deze maatschappij, vooral als je maar doorgaat en de signalen van je lichaam negeert.
Ik hoop dat hij snel opknapt.
Hoi vanessa ja ook ik herken mezelf hierin en na jaren thuis te zitten ben ik er sinds kort achter dat ik het allemaal niet meer hoef en de laatste weken heb ik echt genoten van mijn rust na al die jaren van vechten tegen van alles en nu een nieuw begin voor mij heel erg bedankt
Hey Jeanette, wat goed dat je aan jezelf bent gaan denken.
Rust is zo nodig in deze maatschappij maar helaas gunnen we het onszelf zo weinig.
Mooi om te lezen dat jij voor jezelf koos.
Wat mooi geschreven Vanessa en zo herkenbaar!
Zelfs in deze tijden waarin ik echt meer rust zou kunnen en mogen pakken worden mijn dagen gevuld met alles wat ik nog even moet voordat ik mag gaan zitten. En je raadt het al, van dat zitten komt niet veel meer terecht. Mooi om hier weer eens bewust bij stil te staan.
Hey Christa.
Moeten we echt die dingen doen of is dat dat stemmetje in ons hoofd?
Probeer toch die rust te nemen, al is het maar 5 minuutjes.
Lieve nesje,
Ik kom er net aan toe om deze mooie en toepasselijke blog te lezen! Want ja ...ik had het 'druk' . Toch kan ik al wel voor mijzelf even die rustmomenten inlassen . En dan moet de rest maar even wachten . Want ik weet maar al te goed de signalen op te vangen dat ik op het einde van m'n Latijn geraak .. en dan druk in zelf al even op de pauzeknop . Niet gemakkelijk hoor maar je moet ook aan jezelf denken. En ben van mening door even te luisteren naar jezelf en je lichaam en geest dat je er achteraf voordeel uithaalt . En soms kan je niet anders dan even erdoor moeten gaan .. maar dan probeer ik daarna of tussendoor toch te kijken waar ik weer kan ontladen . Dankjewel voor je mooie blog nesje
Hey Esther.
Mooi om te lezen dat jij aan de rem durft te trekken.
Blijf dat vooral doen want je lichaam is jou er dankbaar voor.